مبانی تکرار در اشعار قیصر امین‌پور

اصل تکرار[1] یا وقوع مجدّد[2] در آفرینش اثر هنری و به‌ویژه در شعر، عنصری اساسی است. در دوره ­های مختلف ادبی از تکرار به عنوان عاملی برای ابتذال زبان شعری پرهیز شده و به عنوان شگردی برای هنجارگریزی متنی مورد تأکید قرار گرفته است. عبارات، جملات، حروف و واژگان تکراری در یک مجموعۀ زبانی اتّفاقی نیست؛ بلکه می ­تواند برگرفته از احساسات، اندیشه و حتّی متأثر از اخلاقیات شاعر یا نویسنده باشد. از این رو، با واکاوی مبانی تکرار می­توان به اندیشۀ شاعر یا نویسنده دست پیدا کرد. قیصر امین‌پور از شاعران دورۀ معاصر است که بررسی شگردهای زیباشناختی شعر وی، می­تواند خواننده را در فهم جهان ذهنی و سبک هنری وی یاری کند. تکرار در اشعار قیصر امین­ پور، دارای مبانی ذهنی و فکری گوناگون و خاستگاه روانی مشخّص، و اهداف معیّن است و برگرفته از رسوبات ذهنی و احساسات درونی اوست. حس نوستالژیکی، تأثیرپذیری از عناصر زیبای طبیعت، ذهنیّت تصویرساز، ذهنیّت مرکزگرا و حس موسیقایی درونی از برجسته ­ترین مبانی تکرار در اشعار قیصر امین ­پور است. [1] . repetitaion [2] . recurrence